“شرکتکنندگان تشویق میشوند تا درباره مسائلی که ذهن آنها را در هفته گذشته مشغول کرده یا مشکلی که به طور مشخص با آن مواجه هستند، صحبت کنند.
“شرکتکنندگان تشویق میشوند که از یکدیگر حمایت کنند، سوال کنند و درباره آنچه گفته شده یا ناگفته مانده فکر کنند و افکار و احساسات خود را بیان کنند.
“از اعضا خواسته میشود نظر خود را درباره گفتهی یکدیگر بگویند. افکار، ترسها و احساسات مثبت یا منفی خود را با هم در میان بگذارند.
“برای اینکه ماوا برایمان مفید باشد، لازم است خود را آشکار کنیم. اما اعضا باید به شیوه و خواست خود این کار را بکنند. ما هرگز کسی را تحت فشار نمیگذاریم که موضوع نامطلوبی را مطرح کند.
“اعتماد فقط در طول زمان شکل میگیرد و خودآشکارسازی فقط زمانی میسر خواهد بود که به قدر کافی در گروه احساس امنیت کنید.
“اعضا تشویق می شوند که به حرفهای یکدیگر بازخورد بدهند. بازخورد مفید متمرکز بر اینجا و اکنون است، سرزنشآمیز نیست و موجب میشود ایجاد ارتباط بین بازخوردگیرنده و بازخورددهنده میشود.
“این نوع بازخورد مستقیم و ارتباطگیری تازه است: معمولا افراد باهم مستقیما و صادقانه حرف نمیزنند پس شاید در ابتدا این کار آزاردهنده به نظر برسد ولی در عین حال بسیار پرمعنا است و سبب میشود اعضا درگیر گروه شوند.
“توصیه مستقیم از سوی اعضا یا تسهیلگران معمولا مفید نیست. بحثهای کلی مثل ورزش یا سیاست کمکی نمیکند.
“با بررسی و درک همه جنبههای روابط خود با اعضای دیگر و سپس انتقال این دانش به زندگی بیرونی به تدریح فرایند برقراری روابط رضایتبخش را آغاز میکنیم.